فلسفه دوستي از نظر اسلام:
به طور کلي هر پيوندي، يک سبب ميخواهد. بايد چيزي به عنوان «محور رفاقت» باشد تا دو نفر با هم رفيق شوند. دو نفر که دارند در خيابان راه ميروند که يکدفعه با هم رفيق نميشوند! يک چيزي بايد باشد تا اينها را به هم ربط بدهد. بهطور خلاصه، آن چيزي که ميخواهد محور قرار بگيرد و سبب اين پيوند بشود، يا يک امر مادي است و يا يک امر معنوي.
کار دين و معنويت اسلام اين است که انسان ها را به سوي وحدت و خداي واحد بخواند و حرکت دهد و تلاش تکاملي انسان نيز در حقيقت حرکت و سلوک از کثرت به وحدت است. فلسفه دوستي از نظر اسلام هم همين است که دو نفر در اين مسير به وحدت برسند و براي رسيدن به خداوند به هم کمک کنند، رفيق راه باشند، با هم تلاش کنند، عيب هاي يکديگر را در اين مسير رفع نمايند، از هم در برابر دشنمان خدا دفاع کنند و همدل و همراه هم باشند.
يعني در حقيقت محور دوستي دو نفر يا چند نفر از نظر اسلام راه خداوند و توحيد گرايي است. اگر دوستي في الله شد و محور خدا بود، دوستان با هم متحد مي شوند و اختلافي بروز نمي کند و بينشان صفا و صميميت حاکم مي شود، ولي اگر محور دنيا و کثرات دنيوي شد، اگر منافع مادي شد، خودخواهي بروز مي کند و ريشه اختلاف و دشمني در همين خودخواهي و منفعت طلبي است، لذا در آخرت هم همين تشتت و دشمني بروز خواهد کرد.
ما در معارفمان داريم رفاقتهايي که بر محور ماديت و امور دنيايي درست شده است، در آخرت به دشمني تبديل ميشود. «الْأَخِلاَّءُ يَوْمَئِذٍ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ» امّا اگر رفاقت بر محور معنويت و امور اخروي باشد چنين نميشود؛ «إِلاَّ الْمُتَّقينَ» رفاقت پرهيزکاران استثناء شدهاست. يعني اگر پيوند رفاقت بر محور معنويت باشد، به دشمني و عداوت تبديل نميشود و باقي ميماند. اين رفاقت در قيامت کارساز نيز هست. اين يک قضيه و مطلب کلّي است که در متن معارف ما هست.
روايتي از امام صادق(عليه السلام) است که مثل «ضرب قانون» ميماند. گويي حضرت در باب دوستي يک قانون کلي را مطرح ميفرمايند. حضرت ميفرمايد: «أَلَا كُلُّ خَلَّةٍ كَانَتْ فِي الدُّنْيَا فِي غَيْرِ اللَّهِ فَإِنَّهَا تَصِيرُ عَدَاوَةً يَوْمَ الْقِيَامَة» حرفي که من زدم متن فرمايش حضرت است، ايشان ميفرمايد: آگاه باشيد! هر دوستي رفاقتي که در دنيا «في غير الله» بر محور معنويت نباشد، «تصير عداوة يوم القيامة» در روز قيامت، تبديل به دشمني ميشود. حضرت اين آيه شريفه را کاملاً توضيح ميدهد: «الْأَخِلاَّءُ يَوْمَئِذٍ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ إِلاَّ الْمُتَّقينَ» ايشان، اين آيه را در اين قالب ميريزد و بيان ميکند.
وبلاگ فرهنگی فدک *گل حسنی*...
ما را در سایت وبلاگ فرهنگی فدک *گل حسنی* دنبال می کنید
برچسب : فلسفه دوستی در اسلام,دوست,رفیق اسلامی, نویسنده : محمدحسین گل حسنی mhosein بازدید : 1366 تاريخ : شنبه 26 مرداد 1392 ساعت: 3:52